Mercedariasen egiten duguna sentitzen dugu, inguruan dugun guztiarekin esperimentatzen dugu, ikasten ditugun esperientziak bizitzen ditugu, gauzak manipulatzen ditugu eta egiten dugun guztia modu praktikoan egiten dugu.
Badakigu, txiki askorentzat, 2 urteko gela dela familiakoa ez den beste esparru batzuk deskubritzen hasten diren lekua. Hori dela eta, gure helburu nagusietako bat eskolara pozik etortzea da, zoriontsu, positibotzat har dezaten. Horregatik, sentsibilitate berezia erakusten dugu haien behar emozionalak eta afektiboak asetzeari, izan ditzaketen gainerako premiez gain. Horrekin lotuta, pixkanaka beren emozioez, sentimenduez eta besteenaz jabetu daitezen lan egiten dugu, eta pixkanaka beren nortasuna eraikitzen joan daitezen.
Eskolako beste etapa batzuetan bezala, estimulazio goiztiarreko jarduerak egiten ditugu, konexio neuronalak sortzen eta biderkatzen laguntzen dutenak, bizitza osoan zehar ikaskuntza desberdinak erraztu ahal izateko.
Unitate didaktikoen bidez lan egiten dugu, eta Haur Hezkuntzako gainerakoekin ere proiektu bat gauzatzen dugu (ikasturte bakoitzean ezberdina). Proiektua gauzatzeko, familien lankidetza ere funtsezkoa da. Mercedariasen asko zaintzen dugu familiaren eta eskolaren arteko harremana, talde bat izan gaitezen eta ildo beretik lan egin dezagun haurren ongizatearen alde.
Kontuan izanik haur txikiak modu globalean ikasten duela, eta haur guztiek ez dutela modu berean ikasten, Howard Gardner doktorearen adimen anitzen teorian oinarritzen gara, jarduera globalizatzaileak eskaintzeko, haurrari hainbat modutan ikasteko aukera emango diotenak: mugimenduaren bidez, musikaren bidez, arte-sorkuntzaren bidez...
Amaitzeko, baina ez horregatik garrantzi gutxiagokoa, egunez egun eta zeharka hainbat alderdi lantzen ditugu, hala nola haurren autonomia, ahozko eta gorputzezko adierazpena, bigarren hizkuntza bat (Euskara) eskuratzea, bizikidetza ona eta tolerantzia, errespetua, adiskidetasuna, enpatia eta elkartasuna bezalako ohiturak eta balioak bereganatzea.
BEGIRA ZE ONDO PASATZEN DUGUN ETA NOLA IKASTEN DUGUN